Λικνίζοντας την άγρια επιθυμία
παλίρροιας παράφορης
Σκαλίζω τον χιτώνα της
και τον διακορεύω.
Στις μάχες έμπειρη
που φέρνουν καταιγίδα
Πυρπολεί την καρδιά μου
με στρόβιλους φωτιάς
Προκλητική και λάγνα
η γλώσσα της μ’ αγγίζει
Σκύβει στο τόξο μου
και το τρυγά.
Μέσα στις δίνες τις στυφές
του μαύρου της κάλυκα
Καθρεφτίζομαι, πεθαίνω
μεθάω και πνίγομαι.
Μοσχοβολώντας μυστήριο
σουλτάνα αινιγματική
Εκτελεί τη συνταγή
των σκληρών συγκινήσεων.
Το δωμάτιο σκοτείνιασε από ερέβη φλογερά
απ’ τη μαύρη αρρώστια την υγρή μας ένωση.
Ύστερα έρχεται το βάναυσο αντίο
μετά τον άγριο πυρετό και τους σπασμούς:
Κάθε αγάπη είναι βάρβαρη
κάθε λήθη πικρή.