Στήθος, στήθος άλκιμο, λευκότερο από αυγό,
Στήθος εσύ μετάξινο, λευκό και δροσερό.
Στήθος που τριαντάφυλλα φέρνεις σε αμηχανία
Στήθος το τόσο όμορφο, με σύγκριση καμία.
Στήθος στητό, κι ακόμα παραπέρα
Μία μικρή πολύτιμη και φιλντισένια σφαίρα
Έχει θαρρείς στο κέντρο της περήφανα πλαγιάσει
Μούρο μικρό και όμορφο ή, ναι, ένα κεράσι.
Ποτέ κανείς δεν το κοιτά, μήτε το ψηλαφεί
Μα σας ορκίζομαι πως στέκει τούτη η περιγραφή:
Στήθος με κόκκινο και τρυφερό το χείλος
Στήθος π’ ίσως της κίνησης δεν είναι καλός φίλος.
Αλήθεια, ούτε έρχεται, μα ούτε κάπου πάει
Ούτε ποτέ του τρέχει, ούτε χοροπηδάει.
Στήθος αριστερό, εσύ στήθος γλυκό
Κράτα απ’ το ταίρι απόσταση – να ’σαι διακριτικό.
Στήθος που αντανακλάς, απ’ άκρη σ’ άκρη πάντα
Το σώμα της κατόχου σου, κι όλα τα επισυμβάντα.
Όσους σε αντικρύζουνε βαρύς ο πόθος πνίγει
Το χέρι τους να σε κρατά και τόσο να σε σφίγγει.
Μα πρέπει κανείς να συγκρατιέται, ποτέ να μην σιμώνει
Αλλιώς δεν θα σωθεί, αφού μια άλλη ορμή φυτρώνει.
Ω στήθος τέλειου σχήματος και μεγέθους,
Στήθος που’ σαι πηγή λαχτάρας, μα και πένθους
Στήθος μέρα και νύχτα ακούγεσαι τόσο πολύ να κράζεις
«Βρείτε μου άντρα!» – για άνδρες, για άνδρες παντού κοιτάζεις.
Στήθος που σε φουσκώνουνε όμορφα οι παλμοί
Και το φαράγγι σου μικραίνει σχεδόν μια σπιθαμή.
Άξιον έπαινο λοιπόν και λόγια απ’ τα μεγάλα
Θα δώσουμε κεινού που σ’ έπηξε στο γάλα
Κάνοντας το στήθος μιας νεαρής αγνής
Στήθος γυναίκας τέλειας, όμορφης, ζωντανής.
