Αναβοσβήνουν λαμπιόνια στο πεδίο του έρωτα (Σαμ Κάρλκβιστ)
Όταν θα φτάσουμε από σεβασμό θα σταθούμε ακίνητοι Περισσότερα Συνέχεια ποιήματος
Όταν θα φτάσουμε από σεβασμό θα σταθούμε ακίνητοι Περισσότερα Συνέχεια ποιήματος
Δεν έρχομαι να κατακτήσω απόψε το σώμα σου, θηρίο Όπου ενός λαού οι αμαρτίες φτάνουν, ούτε να σκάψω Καταιγίδα θλιβερή… Συνέχεια ποιήματος
Στη γυναίκα μου Θα 'ναι φορές που θα 'ρχομαι στον ύπνο σου Περισσότερα Συνέχεια ποιήματος
Πεθάνανε μαζί θεία και μάνα. Βαρύ το πένθος. Περισσότερα Συνέχεια ποιήματος
Τίνος είναι τα δάση αυτά, θαρρώ το ξέρω. Ωστόσο μένει στο χωριό, κι ενώ το στρώνει Δεν θα το μάθει… Συνέχεια ποιήματος
Κάποτε γίνεται ο φόβος του θανάτου ύπνος βαθύς και τον σκεπάζει ο Τειρεσίας· σαν νυχτοφύλακας σε ώρα υπηρεσίας που αποκοιμήθηκε… Συνέχεια ποιήματος
Μισοκοιμισμένη, τον έρωτά της ομολογεί, +++Τις ώρες τις σκοτεινές, ++++++Με μισόλογα τρυφερά τον ψιθυρίζει: Περισσότερα Συνέχεια ποιήματος
Μόνος μου παίρνω τον δρόμο Το λιθόστρωτο λάμπει στην ομίχλη Νύχτα. Σιωπή. Η ερημιά τον Θεό ακούει, Συνομιλούνε τ' άστρα.… Συνέχεια ποιήματος
Να επιστρέψω ξυπόλητος στις αναμνήσεις, ακροποδητί, μην τις ξυπνήσω. Περισσότερα Συνέχεια ποιήματος
Η ακινησία μιας μόνο νύχτας του ύπνου τροφοδοτεί την κίνηση όλης της άλλης μέρας παρά την κρυφή της πλανερή γειτνίαση… Συνέχεια ποιήματος