Κονδύλης, Γρηγόρης
Γεννήθηκα το 1957 στο Αγρίνιο. Τα παιδικά χρόνια ήταν φτωχικά, δεν το κατάλαβα τότε αλλά αργότερα, όταν μου δόθηκε η δυνατότητα σύγκρισης. Έπειτα ακολούθησαν τα εφηβικά χρόνια, η χούντα, η έντονη πολιτικοποίηση. Στα χρόνια της χούντας κυνηγούσαν συνεχώς τον πατέρα μου για το αντιστασιακό παρελθόν του και τις αριστερές πεποιθήσεις του. Είχε μια ταβέρνα, δουλεύαμε όλοι εκεί, ο πατέρας, η μητέρα, εγώ. Τον είχαν ταράξει στα γραψίματα οι αστυνομικοί, για ψύλλου πήδημα τον έγραφαν. Τον ευχαριστώ γιατί μου αγόραζε συνεχώς βιβλία και μου γνώρισε τους μεγάλους κλασικούς. Ήταν διαβασμένος άνθρωπος, είχε μάθει να διαβάζει και να γράφει αγγλικά και ρωσικά στην εξορία. Του χρωστώ, λοιπόν, αυτό που είμαι. Το γυμνάσιο το έβγαλα και αυτό στο Αγρίνιο, με κάνα δυο «μεταθέσεις» στο Βαθύ Σάμου και στο Μικτό Ταύρου (ήμουν ολίγον άτακτος και ατίθασος). Ωστόσο, χρωστώ πολλά στους περισσότερους καθηγητές μου (υπήρχαν και κάποιες ζοφερές εξαιρέσεις) − ένας από αυτούς μου κίνησε, μάλιστα, το ενδιαφέρον για την ετυμολογία, τη γραμματολογία, τη γλώσσα. Έμαθα και συνειδητοποίησα ήδη από τότε ότι οι πολυτιμότερες πληροφορίες κρύβονται στις υποσημειώσεις, στα ψιλά γράμματα. Διάβαζα βιβλία που δανειζόμουν από καθηγητές μου, μάλλον τα καταβρόχθιζα θα έλεγα.
— Από συνέντευξη του μεταφραστή