Αλλιώς δε γίνονταν ως φαίνεται.
Αρχή-αρχή ακέραιος και βόνασος
Perfecta (Έκτωρ Κακναβάτος)
Φιγούρα πλάι στον άνεμο με δυο θανάσιμα φεγγάρια.
Το που στέγαζες πράγματα
Αλεξάνδρα Μπουφέα «Στερημένος σ’ έναν παράδεισο από λέξεις» (κριτική για τον Τάσο Λειβαδίτη)
στη Μαρία Λειβαδίτη που αγρυπνά
Ο Όμηρος επικαλείται τη συνδρομή των θεών και της Μούσας στους πρώτους στίχους των επών ομολογώντας ταυτόχρονα και την αδυναμία του. Μια αδυναμία που σχετίζεται όχι με την άγνοια των μύθων και τη διαπλοκή τους αλλά τη συνείδηση των δυσκολιών μετουσίωσή τους σε λόγο. Οι μύθοι, όπως και οι λέξεις αποτελούν αντικειμενικές υπάρξεις. Ο ποιητής αισθάνεται δέος και αμηχανία στην εξεύρεση του τρόπου με τον οποίο αυτά θα συνταιριαστούν αποτελεσματικότερα και θα εκφράσουν πληρέστερα το ζητούμενο.
Του νεκρού αδελφού (Δημοτικό)
Μάνα με τους εννιά σου γιους και με τη μια σου κόρη,
την κόρη τη μονάκριβη την πολυαγαπημένη,
την είχες δώδεκα χρονώ κι ήλιος δε σου την είδε!
Έκθεση φωτογραφιών πάνω σε ποιήματα του Καβάφη
Την ευκαιρία να γνωρίσει τη φωτογραφική δουλειά του Δημήτρη Γέρου θα έχει το αθηναϊκό κοινό, μέσα από την έκθεση «Shades of Love» που θα φιλοξενηθεί από 1 έως 31 Δεκεμβρίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος).
Ο μουσικός (Τάσος Λειβαδίτης)
Συχνά τη νύχτα, χωρίς να το καταλάβω, έφτανα σε μια άλλη πόλη, δεν υπήρχε παρά μόνο ένας γέρος, που ονειρευόταν κάποτε να γίνει μουσικός,
Περιπέτεια (Τάσος Λειβαδίτης)
Απ’ τον πατέρα μου κληρονόμησα αυτό το δυστυχισμένο χέρι κι απ’ τη μητέρα μου ένα μεγάλο φτερό, από κείνα που έβγαζε απ’ την ψυχή της και τα κάρφωνε στο αστείο καπέλο της
Γυμνά χέρια (Τάσος Λειβαδίτης)
Κανείς δε θα μάθει ποτέ με πόσες αγρυπνίες συντήρησα τη ζωή μου, γιατί έπρεπε να προσέχω, κινδυνεύοντας κάθε στιγμή απ’ την καταχθόνια δύναμη, που κρατούσε αυτήν την αδιατάρακτη τάξη,