Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Το Δάσος (Ντίνος Χριστιανόπουλος)
Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας,
βλασταίνουν φύλλα και κλαδιά
Ωδή στους τρυφερούς ανθρώπους (Κατερίνα Καριζώνη)
Κάποτε
το αχνό φως απ’ τα φτερά ενός κύκνου φέγγει στο σκοτάδι
Οι άνθρωποι όταν λένε «σ’ αγαπώ», αγαπάνε τον εαυτό τους (Σταύρος Σταυρόπουλος)
Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να καταλάβω ότι οι άνθρωποι όταν λένε «σ’ αγαπώ», αγαπάνε τον εαυτό τους και όχι αυτόν στον οποίον απευθύνουν την κουβέντα.
Δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να συνεννοηθώ με άνθρωπο (Κική Δημουλά)
Δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να συνεννοηθώ με άνθρωπο. Ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι ήταν τόσο διαφορετικοί από εμένα.
