Γίναμε εραστές μόνο μια φορά,
πρώτα εσύ αδιαφόρησες
και το ειδύλλιο χάθηκε,
ωστόσο παραμείναμε φίλοι.
Κάτι ξεχωριστό αποπνέεις ως άτομο,
εκείνη η λαμπερότητα στο πνεύμα σου.
Ενώ αποφεύγω να σε προκαλώ,
με κολακεύει που στη ματιά μου
κάποιες στιγμές ερωτικά υποταγμένο σε αισθάνομαι,
σαν να αναθερμαίνεις μια προσέγγιση.
Προτιμώ να σε έχω φίλο, όχι εραστή μου.
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία εκδόσεις Μεταίχμιο
Ευχαριστώ θερμά για τη δημοσίευση του ποιήματός του, χαρά και τιμή για μένα..
Η χαρά δική μας -:)
Η Αλεξάνδρα, Σπύρο, είναι ένα από τα καλύτερα κορίτσια της ελληνικής ποίησης. Δυνατή συγγραφέας και ακόμη πιο δυνατός και ακέραιος άνθρωπος -πράγμα σπάνιο στις μέρες μας.
Ο συνδυασμός είναι πιο σπάνιος, έως ανύπαρκτος 😉
Γι’ αυτό και το ανέφερα. Ξέρω σε ποιον το λέω. 🙂
Πολύ ωραίος χειρισμός του λόγου. Δυναμική πένα. Μπράβο!