Με χαρά ανακαλύπτω, υπό το φως μιας αναδρομικής εξέτασης
ότι αυτή η ιστορία σήμαινε για μένα λιγότερα απ’ όσα νόμιζα.
Καταλαβαίνει κανείς ότι το πλοίο έχει σαλπάρει
Σαν βλέπει τα κιβώτια στην προκυμαία ν’ απομακρύνονται,
Να γίνονται ολοένα μικρότερα – και νιώθει μια περίεργη αγαλλίαση
Όταν το λιμάνι έχει αδειάσει, και η ακτή έχει γίνει πλέον αθέατη
Και τα πλοία λιγοστά, το καθένα στη σωστή του πορεία
Δίχως αφορμή για προσέγγιση ή συνομιλία.
