Φέρε μου
το βυθισμένο σου πρόσωπο
στεφανωμένο φύκια το πικρό
χνούδι της θάλασσας
–λοιπόν παρήλθε και για σένα
το βεγγαλικό φως–
θ’ αλείψω μύρο
την άψογη σκληρότητα
θα βαλσαμώσω
–μια φανερή χειρονομία αγάπης–
για το ανέκκλητο ταξίδι του
στα πλεούμενα.
Ντάντη Σιδέρη, από τη συλλογή Hinter dem Schlaf höre ich mich besser (Πίσω απ’ τους ύπνους με ακούω πιο καθαρά) (2001)