Maman, je voudrais (Πωλ Ζαν Τουλέ, μετάφραση: Καρυωτάκης)

—Να πεθάνω, θέλω τώρα, Χριστέ μου»,
εψιθύρισε τρυφερά.
—«Να πεθάνει κανείς από χαρά,
κυρία, δεν άκουσα ποτέ μου».

Αλλ’ εκείνη, καθώς, άξαφνα ορθή,
χάμου τον κορσέ της επάτει:
—«Ήταν όνειρο, λέει, και φρεναπάτη.
Α, πως είχατε γυμνωθεί!