Όταν, ω σκοτεινή ομορφιά, κλειστά θα ’χεις τα μάτια
στο μνήμα με τ’ ολόμαυρο το μάρμαρο φτιασμένο,
Μεταθανάτια τύψη (Σαρλ Μπωντλαίρ | μετάφραση: Γιώργος Σημηριώτης)
Σ’ απόχτησα (Βικτωρία Θεοδώρου)
Σ’ είδα απ’ τ’ αμπέλια ν’ ανεβαίνεις
τα κλήματα περίπαθα μπλεγμένα στις ακτίνες σου –
Πώς παγιδεύτηκα (Βικτωρία Θεοδώρου)
Πώς παγιδεύτηκα σ’ αυτό το σκοτεινό νεφέλωμα
σ’ αυτά τα δίχτυα που κλωσούν
Τα ποιήματα, φωτεινά της ζωής μας ιντερμέτζα;
Τα ποιήματα, φωτεινά της ζωής μας ιντερμέτζα; Μπορεί.
Γράμμα στον άνθρωπο της πατρίδας μου (Νικηφόρος Βρεττάκος)
…Μην με μαρτυρήσεις!
Και προπαντός να μην του πεις πως μ’ εγκατέλειψεν η ελπίδα!
