Ποιήματα

Όσο μπορείς (Κωνσταντίνος Καβάφης)

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον

Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν
και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό,

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με—

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι

Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,

Τι γυρεύει το κορίτσι
Στο σκοτάδι της καρέκλας;

Πώς να ξεχάσω τα καλοκαίρια
με τα πληγωμένα μαστιχόδεντρα

Μη φοβόσαστε. Όταν σας κτυπήση την πόρτα και δεν ανοίξετε θα φύγει. Είν’ εύθικτη ευτυχώς, είν’ ευτυχώς ασυνήθιστη στα «όχι». Προσθήκη στα Αγαπημένα 2