είναι φορές που στον καθρέφτη
βλέπω ένα παιδι
χαμογελάει
[Τώρα πάντως έπεσε η πρώτη φτυαριά] (Νίκος Παναγιωτόπουλος)
Τώρα πάντως έπεσε η πρώτη φτυαριά.
Πόσο θα της μοιάζει και η τελευταία
Παραδοχή (Δημήτρης Σέκερης)
Τρόμος οι ώρες που ακροβατεί το ισοζύγιασμα της μέρας
σε μάτια κοριτσιών, στα δάχτυλα υπαλλήλων
στης Πασιφάης τα λαγόνια.
Μοναξιά (Έλα Γουίλερ Γουίλκοξ)
Γέλασε, και ο κόσμος θα γελάσει μαζί σου.
Κλάψε, και μονάχος θα κλαις.
Αφύσικη άνθηση (Γιάννης Ρίτσος)
Ήθελε να φωνάξει – δεν άντεχε πια. Κανείς δεν ήταν ν’ ακούσει,
Ρωμιοσύνη (Γιάννης Ρίτσος)
I
Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ’ τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.
Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης (Κωνσταντίνος Καβάφης)
Άρεσε γενικώς στην Αλεξάνδρεια,
τες δέκα μέρες που διέμεινεν αυτού,
Το ποίημα είναι τ’ αρνητικό της σιωπής (Γιάννης Ρίτσος)
Το ποίημα είναι
το αρνητικό της σιωπής.