Είμαι ο κανένας! Ποιος είσαι εσύ;
Μήπως, κανείς κι εσύ;
Τότε είμαστε δυο – μη μου πεις!
Θα μας εξορίσουν παρευθύς.
Πόσο ανιαρό κάποιος να είσαι!
Πόσο κοινό, σαν το βατράχι
Να λες το όνομά σου πρωί-βράδυ
Σ’ έναν βούρκο που σε θαυμάζει!
Emily Dickinson, I’m nobody! Who are you?