Ποιήματα

Αν μπορείς (Ράντγιαρντ Κίπλινγκ)

Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι ψηλά όταν γύρω σου όλοι
τον εαυτό τους εχάσαν δειλά, και για τούτο μαζί σου τα βάζουν,

Προχώρησε και άνοιξε την πόρτα.

Έξω ήταν νύχτα
σαν βιβλίο χωρίς γράμματα.

Της μαμάς δεν της άρεσε
να μπαίνω στα αποδυτήρια του γυμναστηρίου

Eκεί που στριμώχνεσαι στο λεωφορείο, επιστρέφοντας στο σπίτι

Ποίηση είναι ό, τι θα κραυγάζαμε όταν θα
φτάναμε σ’ ένα σκοτεινό δάσος
στο μέσο του ταξιδιού της ζωής μας.

Μαίες και σάβανα
γνωρίζουν πως το να γεννάς είναι σκληρό

«Αύριο θα ζήσω»! Αύριο λες, συνέχεια, Πόστουμε!
Πες μου όμως, πότε θα έλθει αυτό το αύριο;